Ο σημερινός κάμπος της Κωπαΐδας στην προϊστορική εποχή αποτελούσε τη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας. Η λίμνη είχε σχηματιστεί από τα νερά του Βοιωτικού Κηφισού, που ήταν και ο κύριος τροφοδότης της, του Μέλανα ποταμού αλλά και άλλων χειμάρρων που πηγάζουν από τα γύρω βουνά.
Από την αρχαιότητα, οι περίοικοι πληθυσμοί επιχείρησαν την αποξήρανση της λίμνης και την εκτροπή των υδάτων της. Πρώτοι οι Μινύες του Ορχομενού είχαν σχεδιάσει και πετύχει την αποξήρανσή της τον 14ο αιώνα π.Χ. Οι Μινύες ήταν και οι επινοητές της υπόγειας σήραγγας για τη διοχέτευση των υδάτων στον Ευβοϊκό κόλπο. Ήταν ένα πολύ σπουδαίο τεχνικό επίτευγμα, ένα εντυπωσιακό αποστραγγιστικό σύστημα που έχει κατά καιρούς τραβήξει το ενδιαφέρον πολλών μελετητών, τόσο αρχαιολόγων όσο και μηχανικών. Με την ανεξαρτητοποίηση του ελληνικού κρ άτους, η αποξήρανση της λίμνης καθίσταται αναγκαία για την εξυγίανση της περιοχής από την ελονοσία, αλλά και για την κάλυψη των επιτακτικών απαιτήσεων της χώρας σε είδη πρώτης ανάγκης-διατροφής (σιτάρι, καλαμπόκι) και την παραγωγή προϊόντων για βιομηχανική εκμετάλλευση (βαμβάκι).
Το σχέδιο που μπήκε σε εφαρμογή ακολούθησε ουσιαστικά την τεχνική σύλληψη των αρχαίων Μινύων, αξιοποίησε ωστόσο τις κλίσεις και τις επιλογές που πρόσφερε το ίδιο το φυσικό περιβάλλον διοχετεύοντας τα ύδατα της λίμνης μέσα από σήραγγες και διώρυγες στην Υλίκη και στην Παραλίμνη που θα χρησιμοποιούνταν ως υδαταποθήκες για την εξοικονόμηση νερού.
Η λίμνη , λοιπόν, αποστραγγίστηκε και έγινε κάμπος. Αποξηράνθηκαν περίπου 250.000 στρέμματα. Σήμερα, η Κωπαΐδα αποτελεί ένα ζωντανό οικοσύστημα περίπου 300.000 στρεμμάτων, όπου απασχολούνται χιλιάδες αγρότες, ενώ αναπτύσσονται γύρω από αυτό διάφορα άλλα επαγγέλματα και δραστηριότητες, που σχετίζονται με την αγροτική παραγωγή.
